Nepnieuws over illegale onderhuur

13 maart 2019 - 

Vandaag spreekt een commissie in de Tweede Kamer over onderverhuur van sociale huurwoningen. Geld verdienen aan een sociale huurwoning is een bijzonder ongewenst verschijnsel. Alleen wordt de mate waarin het voorkomt met een factor 10 overdreven. Volgens het Financieel Dagblad zou het gaan om 10 tot 20% van de sociale huurwoningen in Amsterdam. Andere media noemen vervolgens het FD als bron. Het FD baseert zich op een inventarisatie van het bureau Decisive Facts. De inventarisatie was als ‘Interactief Rapport’ op hun website gepubliceerd. Directeur De Reus van Decisive Facts laat desgevraagd weten dat hij die cijfers niet heeft genoemd, maar dat deze voor rekening van de krant komen. Zelf acht hij 10% aannemelijk, maar onderbouwen kan hij het niet. Volgens hem is dat ook niet nodig, want zijn bevindingen worden immers bevestigd door andere autoriteiten, zoals corporatiedirecteuren en de Amsterdamse Federatie van Woningcorporaties. Belangrijker volgens hem is de bevinding dat de opbrengst voor de fraudeurs lucratief is. Hij noemt niet het enorme risico voor een huurder in de sociale sector: huis kwijt en kansloos op de sociale woningmarkt.

De genoemde inventarisatie vergelijkt op straatnivo het aanbod met het bezit van woningen, niet op adresnivo. De exacte adressen worden immers niet genoemd in de aanbiedingen op internet. De vraagprijzen zijn vervolgens naar rato verdeeld over de woningeigenaren. Voorbeeld: Aalsmeerweg, vraag prijs € 1863. Woningbezit De Alliantie 83, overige eigenaren 349. Ja en dan? Zit de (onder)huur dan bij De Alliantie of bij de particulieren in het blok? Door ons geraadpleegde wetenschappers hebben op basis van de rapportage op de website van Decisive Facts de indruk dat het een biervilt berekening is. Navraag bij Decisive Facts leert dat er geen aanvullend onderzoek is. Opmerkelijk genoeg is het ‘Interactief Rapport’ inmiddels van de site gehaald.

Waar komt die 10-20% illegale onderhuur dan vandaan? Amsterdamse corporaties noemen ook deze cijfers, onderbouwen kunnen ze het niet. De cijfers lijken te berusten op onjuiste interpretatie van vroegere rapportages van Buro Zoeklicht van de gemeente Amsterdam. Daarin werd verslag gedaan van de aanpak van woonfraude. Uit een bestand van bijvoorbeeld 3000 woningen werd dan op basis van signalen een selectie gemaakt van 300 woningen. De rapportage gaf dan aan dat bij die woningen in 30 tot 60 gevallen ook echt iets aan de hand was. Dat is dus 10-20% van de selectie, maar slechts 1-2% van het totale bestand. De cijfers over illegale onderhuur lijken dan ook tot een factor 10 overtrokken.

Een debat over een maatschappelijk ongewenst verschijnsel is prima, maar laten we ons wel op feiten baseren en niet op onjuiste en ongefundeerde veronderstellingen. Ronduit kwalijk is dat huurders zo op grote schaal in het verdachtenbankje worden gezet, ten onrechte.