Huurder moet deel zolder etage afstaan

Samenvatting

Huurder woont hier heel haar leven. Haar ouders hebben in de jaren ‘70 toestemming gekregen hun drie bergingen op de zolderruimte samen te voegen, waardoor het een kamer is geworden. Deze hebben zij middels een trapdoorgang direct verbonden met hun woning. Deze ruimte is opgenomen als berging in hun huurovereenkomst. Op de zolder was een kolenkamer, die zij eveneens met toestemming hebben verbouwd tot slaapkamer. Zij hebben zelf een dakraam geplaatst. De verhuurder stelt dat alleen de eerstgenoemde kamer behoort tot haar woning en één lattenberging en de resterende ruimtes niet. Huurder weerspreekt dit, omdat zij volgens haar van hun toenmalige verhuurder toestemming hadden gekregen de overige ruimtes te gebruiken. In artikel 18 van de huurovereenkomst is expliciet opgenomen ‘dat alléén een lattenberging op de zolder ter beschikking wordt gesteld’. In de jaren daarna is er geen wilsovereenstemming ontstaan over uitbreiding van de huurovereenkomst. De nieuwe verhuurder, wat de zoon is van de oud-verhuurder, heeft in 1992 zelfs verzocht de zolder te ontruimen. Hier is niet verder op gehandeld. De jaren daarna tot heden heeft de huurder de volledige zolderruimte in gebruik. De kantonrechter oordeelt dat de huurder inbreuk maakt op het eigendomsrecht door meer ruimte te gebruiken dan het gehuurde. Dat hier in het verleden niet op is gehandeld, wil niet zeggen dat het een uitbreiding is van het gehuurde. Je kan als eigenaar iets uitlenen en het na verloop van tijd terugvragen, maar dan alsnog niet terugkrijgen. Degene waaraan je het hebt uitgeleend wordt dan niet automatisch de eigenaar van datgeen.
De kantonrechter: “ Zelfs als nooit tegen het gebruik van de zolder door heeft geprotesteerd, zou dat onvoldoende zijn voor de conclusie dat sprake zou zijn voor rechtsverwerking. Daar voor is namelijk nodig dat zich heeft gedragen op een wijze die naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid onverenigbaar is met het vervolgens geldend maken van zijn recht of bevoegdheid. Tijdsverloop of stilzitten is daarvoor onvoldoende. Er moet sprake zijn van bijzonder omstandigheden op grond waar van bij gerechtvaardigd vertrouwen is gewekt dat de rechthebbende zijn aanspraak niet meer geldend zal maken, of waardoor de positie van onredelijk verzwaard of benadeeld zou worden indien het recht of de bevoegdheid alsnog geldend wordt gemaakt “

Daarnaast gaat de rechter uitgebreid in op verjaring.
(samenvatting door Sven en Oscar)