Openbare groenvoorziening/ tuinstadbijdrage/ geen teruggave huur

Samenvatting

De kantonrechter te Amsterdam heeft geoordeeld dat huurders die de tuinstadbijdrage als onverschuldigd hebben betaald dit niet terug kunnen vorderen.

In casu heeft de gemeente in 1995 met een aantal woningcorporaties afgesproken grond in erfpacht gegeven om niet, maar met de erfpachtvoorwaarde dat zij op die grond tuinen aanleggen en deze onderhouden. De corporaties zouden deze kosten kunnen doorberekenen aan de huurders, de zogenaamde tuinstadbijdrage. Sinds juli 2000 brengen woningbouwverenigingen deze kosten niet meer in rekening bij huurders.

In juni 2000 oordeelde de Hoge Raad dat openbare groenvoorzieningen geen deel uitmaken van het gehuurde en dat de kosten van de aanleg en onderhoud niet als onderdeel van de huurprijs of van de servicekosten in rekening kunnen worden gebracht.

De huurdersvereniging vordert terugbetaling van de onverschuldigd betaalde tuinstadbijdrage aan de (ex)huurders.
Deze groepsactie steunt op de wet en de huurdersvereniging is daarom ontvankelijk in haar vordering.

De kantonrechter oordeelt dat de huurders in ieder geval waar voor hun geld hebben gekregen, de ge?nde bedragen zijn allemaal ten goede gekomen aan het tuinonderhoud. De woningbouwverenigingen hebben hierover afspraken gemaakt met de Gemeente, de Gemeente wilde zelf niet de kosten dragen voor de groenvoorziening. Dit betekent wanneer de tuinstadbijdrage niet was getroffen of er geen groenvoorziening was geweest of dat de huurders (en andere burgers van Amsterdam) op andere wijze voor de kosten moesten opdraaien.
Het staat niet vast dat alle huurders het redelijk vinden dat zij het betaalde geld terugkrijgen. Bovendien is de regeling met de huurders om bij te dragen aan het groen getroffen op vrijwillige basis. Tevens brengt terugvordering van het betaalde geld aanzienlijke kosten en inspanning voor de woningbouwverenigingen met zich mee.
De kantonrechter matigt de vordering tot nihil met het bovenstaande in aanmerking genomen.